حکمت الهی

قطعه شعری در باب حکمت الهی
سروده شده توسط بنده

بخشی از شعر حکمت الهی:

کودکی بنشسته در باغی و دارد ما جرا          از لباسش چون سخن گو یم که دارد بینوا 

در تنش باشد لباسی کهنه و ژولیده ای         موزه پر وصله و بی رنگ و رو دارد به پا

رنگ رخسارش خبر از فقر وی دارد نشان فکرش آن باشد که یابد لقمه نانی از کج 

هر طر ف از بهر وضع خویشتن کردی نظر تا بیابد چاره ای زین وضع خود گردد رها